vörur

Lágspennutilskipun (73/23/EBE) FSC varan er einnig í samræmi við lágspennutilskipunina, eða tilskipun ráðsins 73/23/EBE frá 19. febrúar 1973 um samræmingu laga aðildarríkjanna varðandi raftæki sem eru hönnuð til notkunar innan ákveðinna spennumarka eins og hún er opinberlega kölluð. Þar segir að „raftæki megi aðeins setja á markað ef þau, sem hafa verið smíðuð í samræmi við góða verkfræðivenju í öryggismálum sem gilda í bandalaginu, stofna ekki öryggi fólks, húsdýra eða eigna í hættu þegar þau eru rétt uppsett og viðhaldið og notuð í þeim tilgangi sem þau voru gerð fyrir“ (2. grein). Lágspennutilskipunin skilgreinir fjölda meginöryggismarkmiða sem raftæki verða að uppfylla til að teljast „örugg“. Í samhengi lágspennutilskipunarinnar þýðir „raftæki“ búnaður sem er hannaður til notkunar með spennu á bilinu 50 til 1.000 V fyrir riðstraum og á bilinu 75 til 1.500 V fyrir jafnstraum. Lágspennutilskipunin var upphaflega birt í Stjórnartíðindum Evrópubandalagsins þann 26. mars 1973. Henni var breytt með tilskipun ráðsins 93/68/EBE, sem tók gildi 1. janúar 1995, með tveggja ára aðlögunartímabili. Á aðlögunartímabilinu getur framleiðandi valið að fara að gildandi landslögum (í uppsetningarlandinu) eða fara að lágspennutilskipuninni (sem sýnt er fram á með CE-merkingu og samræmisyfirlýsingu). Aðlögunartímabilinu lauk 31. desember 1996, sem þýddi að frá og með 1. janúar 1997 varð að fylgja lágspennutilskipuninni skylda (lagaleg krafa). Öllum rafeindabúnaði má nú aðeins markaðssetja í Evrópusambandinu ef hann uppfyllir kröfurnar sem kveðið er á um í lágspennutilskipuninni. Þetta á einnig við um FSC kerfisskápa.